Ömrün Makamları

Tan yerinde ağarma başlayıp, kızıllık karanlığa galip geldiğinde
Yükselir minarelerden sabah ezanı saba makamı eşliğinde
Uykudaki gönüllere ılık ılık bir serinlik verince
Kalk emrinin geldiği kavranır ince ince...

Sabahın mahmurluğu bozulur lahuti bir sesle
Tekbir nidaları gök kubbeyi delercesine inleyince
Canlı cansız ne varsa şu alemde
Yaratanına yönelir kendi dilinde...

Kalabalık içine karışıp işleri ile hemhal olur insan
Zamanın farkına vardırır ezan
Güneş tam tepede alemi seyre dalarken
Şerefelerden duyulur öğlenin ezanı
Kimi müezzin okur rast, kimi hicaz makamı

Ezan ile tanzim olur zaman
Gafletin ateşinde kül olup yanan
Ha sabah ha öğlen olmuş fark etmez
Ömrünün geçtiğini akıl edip bilemez...

Ömür mevsimi yönünü kışa dönerken
Ve güneş guruba meylederken
Eli kulağında Bilal'in
Uşşak makamında okunur ezanı ikindinin...

Anlarsın ömrünün geldi ikindi dönemi
Çok zaman geçmiş sevdiklerin gideli
Bu ezanlar ki, her gün hatırlatır insana
Bel bağlanmaz ne mala, ne de dünyaya...

Güneş batmaya yüz tutmuşken
Gelenler bir bir dünyayı terk ederken
Davudi bir ses ilan eder akşamı
Segahtır bu ezanın makamı...

Evlere dönüş başlamış bir koşuşturma bir telaş
Dizlerde derman azalırken ilerliyor yaş
Bitiyor hazan yemiş ömrün der gibi
Akşam ezanı okunur yel gibi...

Karanlık hükmünü ilan etmişken
İlahi bir davet geçer gecenin içinden
Artık son sözler söylenir diller susar
Uşşak makamında yatsının ezanı kulaktan gönüllere sessizce akar...

Ölüm gelip kapının tokmağını çalmadan
Kulak ver bu davete uykuya dalmadan
Sabahtan yatsıya giden yol kısa
İnsan keşke demeden ömrünü yaşasa...

22/10/2011..

Not: Şiirin 100'ünü yayımlayarak, düşüncenin yeniden filizlenmesi için yayıma bir ara veriyorum...Tüm şiirseverlere saygılarımı sunar yeniden yeni şiirlerde görüşmek ümidiyle...