Ömür

Doğarken çocuktur sonrası gençlik

Bir mevsime benzer insanın ömrü

Piri fani olur sonrası hiçlik

Bir mevsim misali insanın ömrü

Gün gelir kükremiş arslan gibidir

Deryalar üstünde yüzen gemidir

Bilirsin ki onun gençlikte midir

Mevsimlere benzer insanın ömrü

Coşkun çaylar gibi çağlayıp akar

Tanımaz hiç engel bendini yıkar

Sevda başındadır aşk onu yakar

Yaz mevsimi gibi insanın ömrü

Gençlik serden gider yaş altmış olur

Ne isterse nefis arayıp bulur

Çok şey ister iken gün akşam olur

Tez geçen güz gibi insanın ömrü

Neler hayal eder neler arzular

Etrafına bakar yoktur yavrular

Kurur göz pınarı akmaz ki sular

Solan bir gül gibi insanın ömrü

Ağarır sakalı kesilir takat

Ömründe gördü mü bilmem ki rahat

Zaman geçti Kadir sen eyle hey hat

Bir nefes misali insanın ömrü