On Dört Asır Önce

On dört Asır önceydi.
Ay Rebiyyül evvel, gün Pazartesi.
Kainata geldi Rabbimizin müjdesi.
İnsanlık ve hatta masiva çok sevindi.

Kisra'nın duvar ve dilekleri yıkıldı.
Bin yıllık Mecusi ateşi aniden sönüverdi.
Melekler bir bir o gün yere indi.
Karanlık bitti agardi her yer Nur misali.

Yaşlı Dünyanın yüzü gülüyordu.
Bir dinle O masumu ümmeti ümmeti diyordu.
Ahır zamandaki kardeşlerine selam söylüyordu.
On dört Asır sonra dahi yüzler gülüyordu.

Ey Abiler Ablalar buyrun gelin Naat programına.
Sizlerde katilin bu kutlu dogum haftasına.
İnan Efendimiz(sav) dolaşıyor hep aramızda.
Ya Nebi ne olur bizleri Sev ve basımızı sıvazla.

Bizler senin ümmetiniz seni göremesekte.
Senin şefaatine muhtaciz seni hakkıyla övemesekte.
İmanimiz güçlenir seni tanıyip seni Sevmekle.
Ya Rabb ne olur ayırma bizleri ondan mahşerde.

Amin.........