On Üstü Beş

saat mi saat on üstü beşte
her şeyin durduğu
sözlerinin vurduğu
gözlerinin azrail olduğu bir gündü
saat mi saat on üstü beş

gözlerini hayata kapamıştı demiştin aşk
gönlünde de kalmamıştı aşktan bir bahçe
devrilmişti o koca köşk
ve mazi saymıştın o onca yaşananları
saat mi saat on üstü dört

ve kapıyı yüzüme çarpıpta gitmiştin
çarelerin çaresiz kaldığı bir gündü
gözleriminse dolduğu andı
bıçaksa kemiğe dayandı
isyanlarım sitemlerimse uyandı
ne bir ses duydum ne de bir ayandı
ansızın çöken say ki bir karabasan
öyle bir gündü ki derdinden ağlıyordu tasam
işte böyle bir gündü
saat mi saat on üstü beş

kal demelerim yersizdi
sözlerim anlamsız
gidişin zamansızdı
dışarısı kuru sağuk ayazdı kardı
bu terk eden candı yardı
o son bakışı gözlerim de dondu
işte böyle bir gündü
saat mi saat on üstü beş

aklıma kazıdın sayende kazıttın bu zamanı
derin bir iz bir yara bıraktın acıttın bu canımı
beyninden vurulmuş şuursuz bu adama
nasıl unutturacagım bu zamanı
saat on üstü beş