On Yedi

Olur da, bir gün gelirsen,
Hala aynı şehirdeyim!

İstasyondan,
On yedi numaralı otobüse binecek,
Eski dostlar durağında ineceksin...

İnce kapıdan, aşağı doğru yürüyecek,
Sağdan ilk sokağa sapacaksın,
Sol köşedeki ahşap duvarda,
Karanfilli sokak yazar,

Beton yoldan ilerle,
Sonra, sağa çevir başını,
Pencerelerden sarkan sardunyalar,
Ve mis gibi kokuları karşılayacak seni,

Orada öylece durakla,
Geçmişe dalacaksın...
Yıllar öncesine...

...merhaba de...

Belki gençliğin gelecek aklına,
Belki sarı saçlarım,
Belki de yeşil gözlerim!

Şimdi ilerle biraz daha,
Sağ yanında,
Bir tahta kapı göreceksin,
Sarı renkli, boyası eskimiş!
Üzerinde on yedi yazıyor...
Mavisi biraz silinmiş!

Hafiften, bir de müzik sesi gelirse kulağına,
Doğru zamanlama demektir,
Gir o kapıdan içeriye, çekinme!

Geçse de aradan, on yedi yıl,
Seni orada, öylece bekliyor olacağım...