Ondörtellibir

düşünüyorum da,
bu şiddet ve süredeki deprem Tokyo da olsaydı...
//
.
.
.
ah
İzmir’im
sol bir yanım,
imbatım, soluğum.
dokuzu eylülün, doksan dokuzu özgürlüğün baş şehrim
bak nasıl da astarsız ayna kırılganlığı, küsuratsız düş kesiği şimdi içim
bilseniz
şimdilerde körfezine
dalgın şımarık bir martı değilim
içim, dışım fayton ölüsü sanırım iştahıma tokuz. kırılganlığı
hiç sevmeme rağmen neden kolum, kanadım altı nokta dokuz
kordonuna boğulan enkazdır içim bir de sen çökme dirime n’olur İzmir’im
selam
sanırım sende
aylardan ekim olmalısın
bilir misin bir yirmi dokuzunu bilirim en çok senin
bir de o minicik elleri olan yirmi birini. aroması yağmur sevinç yaşlarımdır
o tarihler… kimsin sen, ey ekimin otuzu, yutkunulmayacak kirde tozu, molozu
ah
gözyaşlarımı
körfezine ektiğim şehrim
gönderi kedere boy vermiş "ahh"... bayraklım
"ahh".. saatin ondörtellibiri vurduğu an ki duran titrek zaman
sana da “ahh “ hasadı göçüğüne nefes, yazgısı güne değemeyen hıçkırıksız ses
içim,
dışım
gözüm, kirpiğim şimdilerde
dilime kırık bir fay örgüsü. neresindedir bunun insan,
nasıl susmaktır, bile bile nasıl ölmek, dirilmektir insanlık. söyleyin,
bu bitmek bilemeyen hangi çürümüşlüğün katmersiz süngüsü, döngüsüdür...
.
.
.
//
..ölmek arası şiir düşünmek empatisi-ilhâma vurmak heceleyip sonra da yutkunmak sessiz ve sonsuz boşluğun karanlığında..kutlarım...
Sözün bittiği yerde yürekten yazılan dizeler. Okumak ise bir defa değil bin defa ölmek gibi gerçekten çok zor.Geçmiş olsun desek de asla ruhumuzdan silinmeyecek izler bırakan bu acıyı dilerim bir daha yaşamayız.
Unutulmayacak zamanlar yıkımı ve dayanışması ve insanlık örneği ile
Kırık bir fay örgüsü ... Kutlarım şair ...