Önemi Yok, Sevmesin

Bıraktım artık, vazgeçtim
Sevmedi beni sevmesin
İsterse hiç hatırlamasın
Kabullendim.
Maziyi mazide boynu bükük bıraktım,
Acılarımı, mutluluklarımı yok saydım
Anladım,
Kabullendim.
Sevmedi beni sevmesin
Önemi yok...

Ben sevdim
Gerisini kalbime kilitledim
Gözlerimi kör ettim
Kulaklarımı sağır
Dilimi de lal ettim
Geleceği maziden sıyırıp
Sevgisizliğini yüreğimden silip
Yine onu severim
Yine denize, güneşe
Yeryüzünde ve gökyüzünde
En çokta bakarken aynalardaki gözlerime
Onu hatırlarım.
Kimi zaman gülümserken
Kimi zamanda gözyaşlarım süzülürken sessizce
Ben yine onu severim
Bir ömür boyu da sevmeye devam edebilirim
Onun hayalini gördükçe her yerde
Onu hissettikçe tüm hücrelerimde
Sol yanımda olacak hep bedenimde benimle...

Sevdam,
Bazen dikenli teller arasında gül bahçesinde
Yapraklarını dökmüş, biçare bir masum gül yüreğime
Mutluluk renginde, huzur gövdesinde...
Bazen saltanatı yüce bir hükümdar, vatanım olan kalbimde
Adaleti sonsuz, sözü geçer kanun yerine....
Bazen de zifiri karanlık bir mağarada,
Bir mum ışığı olur gözleri yüreğime
Yolumu aydınlatan, ışık saçan ömrüme...
Ve bazen hiç yazamadığım bir şiir yüreğime
Sevdası binlerce kelimeyle anlatamadığım bir cümle..

O gerçek o doğru bir sevda bir bilse
Bir anlasa
Ama anlamaz,görmez,
Çünkü hissetmez
Yüreği bir yüreği böylesi sevmez
Sevemez
Bilmez, mutlak mutluluğu kaybettik biz geçmişte,
Çaresiz kalakaldık biz huzurun gölgesinde...

Şimdi beni sevmezse sevmesin
Ne fark eder ?
İsterse bir daha hiç adımı bile hatırlamasın
Ne çıkar ?
Yalanlarla gerçekleri unutursa unutsun
İster masal ister roman,
Hatta isterse olsun bir destan,
Başucumdayken isterse olsun yüreği sonsuz ırak bana
Yeter ki sonsuza dek nefesi karışsın gökyüzüme
Yeter ki varlığının haberi hediye olsun ruhuma
Yaşasın hep, mutluluk içinde daima...


Sevmedi beni sevmesin
Önemi yok asla...


17 Mart 2011