Oportünist Paradoksu

I.

- bir yanım tetikte
herşeyi unutuncaya kadar
içmeye -

gözalabildiğine uzanan
bozkırın ortasında
yazın eteklerinde
yağmursuz bir sonbahar
dalgın bakışlarla bakıyorum uzaklara
ama bu değil yalnızlığım
başka birşey bundan

sığamamak gibi örneğin
içinde sıkışıp kaldığım bir yere
en çok kalabalıkta duyulan
yalnız benim bu ıssızlık
eline yapışır elim dokunsan
sanki soğuk demirlere değiyor her yerim
üşüyorum
'ört üstüme sevdayı'
'yar kokan yastığımı' ver
içinde yıldız olan düşlerime gel
gözlerine düşüyorum

sığmıyorum günlere
gecelerinden taşıyorum

ve
bütün gökte
yıldız yıldız dolanıyor
aşk


II.

- bir yanım
inadına aydınlık
geceye -

bunlar
ne güzel
gözlerinli düşler böyle
kimbilir yakında görüşürüz de belki
ama alışamadım ben ellerime
bakıyorum var gibi
ama yok gibi de
dokunduğumu hissetmeye

yine de
bir yağmur şarhoşluğu içimde
ve senin ağzından bir türkü kulaklarımda
kendimi yayıyorum yankılarına

saçların karışıyor düşlerime
yüreğim çarpıyor hızlıca
karanlığı sarsıyoruz seninle

ışıyorsun
gecede


III.

- bir yanım
saatlere bağlamış yorgunluğunu
içimde yangın -

çok yorgunum
birazdan uyurum

geldim sayılmaz daha
bulamadım sesini duyduğum denizi
işaretler koyuyorum
seni bulduğum yerlere
kaybolursam bul diye

sen kokuyor gece
yatağıma serpilmiş hanımeller gibi

sevdayı ört üstüme
ayın gergin tenine dokunuyorum
uykunun bütün öpüşleriyle

uyanınca,
olmazsa,
bir gün belki
aynı bardaktan içeriz sevinci


IV.

bir yanım tetikte
herşeyi unutuncaya kadar
içmeye

bir yanım
inadına aydınlık
geceye

bir yanım
saatlere bağlamış yorgunluğunu
içimde yangın

bir yanım
dışında zamanın