Öptüm Yaralarından

Gözlerin diyorum,

gözlerin yağmurun adresi olmuştu sevdiğim.

Anladım ki,

artık uçurumuyduk birbirimizin...


İlkin,

umudumu hiç yitirmemeyi öğrendim

oysa biliyordum ki,

duruşun, bakışın, gülüşün,

ve hatta gidişin bile kelimeleri vardı sevdiğim.


Çünkü ben ev diye,

bunca yıkılmışlığın arasından bir tek sana gelmiştim.

ve ben hiçkimseyi,

ömrümce senin gibi böylesi kalbinden öpmemiştim.


Bir bilseydin ahh bir bilebilseydin

kaç kez hasretle baktım

sana aşkla baktığım o pencereden

ama sen hiç görmedin...


Hadi durma,

göm beni Cemal Süreya dizelerine.

Ört üzerimi,

bir kitabı kapatır gibi şiirlerle.

Nice,

yolculuklara çıktım ayağım çıplak.

Nice ,

şehirler gördüm sensiz yüreğimle.

Oysa,

kaç geceye sarıldım güneşi umarak.

Yetmedi,

kırlangıç oldum pencerene yakın.


Ardına baka baka yürümek,

inan ki gitmek sayılmaz sevdiğim.

Kırılan bir hevesti,

takılıp kaldı boğazımda ömür dediğim...


Ben hep,

öpsen geçecek sandım yorgun gözkapaklarımı.

Ya topla yaralı kırlangıçları,

yada bitsin bu vefasız şarkılarım,

kapat gitsin.

Saçların diyorum,

bana göre en uğultulu sesidir şehrin.

Öyle har, öyle kor

ve öylesine büyük bir yangın ki..

hiç sorma,

kokusuyla darmadağın bütün benliğim...


Korkuyorum,

göğün de yanmasından sevdiğim.

Bu yüzden,

sessizdir hep içimde büyüttüklerim.

Ama ben bir keresinde,

tutup yaralarından öpmüştüm senin.

ve o gün bugündür,

ağrısı hep aynı durur içimin.


Ey kalbim,

ey yangın yerim,

ey bam teli içimin.

İnan ki,

sen en güzel bestesiydin yüreğimin.

11 Mart 2020 323 şiiri var.
Beğenenler (8)
Yorumlar (3)