Orantısız Öz Eleştiri

Oyunbozan olmadığım için kaybettim hep Aşkı misket kırıntılarında.
Vazgeçmedim,
Lâkin hoyratça ütüldüm duygularımın son zerresine kadar.
Ve gönül çıplak...
Kral neden hâlâ soyunmadı?
Üşüyorum nedense iliklerime kadar.
Bana bu mu müstahak?

Aşksa, artık mazinin en paslı defterlerinde saklı üç kelime:
Biri Sen...
Biri, şimdi ortada olmayan Ben...
Diğeri, erişilmeyecek kadar ötede duran Biz'di.
Ve di'li geçmiş zamanda kaldı hepsi.
Ömürse hâlâ aynı yerde,
Çaylak mı çaylak!

Tecrübe edinmek ne haddime idi maziden,
Tüm göz kırmalar riyakâr bakışlarla doluyken,
Ardı koca bi' siyahken...
Durup aklığında kalsa mıydım acep?
Ah bu orantısız muhasebeler...
Yirmi ikilik ruhumla ötenaziye sarılsam diner mi ki bu azap?
Ya da bi' intihar koynunda mı uyusam?
Koca bi' ikilem dimağımda...
Öl', Kal' bu nasıl düalizm?
Hangisi hangisinin varlığına adamış varlığını?
Biri varken diğeri yok.
Diğeri varken ilerisi tok.

Aman Allah'ım...!
Bakırköy nerede?
Ben neredeyim!?
Nerede Azrail!?
Nerede belden bağlamalı gömleğim!?

Nerede o Aşk'lar...
Şimdilerde gördüğüm hiç bir Aşk etine dolgun değil.
Hepsi sıska ve üryan...
Aşkcıllar tarafından bi' deri bi' kemik...
İçi boş, soluksuz sevişmelerden ibaret...
Otel odası ısmarlamak olmuş koca bi' inayet.
Yatakta boşalan asılsız aşk fısıltıları ve dakikalık hazlar...
Ve hepsi, Azizin günah çıkarma serenatlarını andıran sigara molalarıyla nihayet.
Nerede kaldı dirayet?
Bu mu Cennet için giriştiğimiz mülakat?
Cehennem olmasın mükâfat
ya da mükâfat tadında mücazat...