Orman

Meşelerin, çamların nefesini doyurmayan

şu sinsi ateş kıvılcımları

ne kadar sağır ve gaddar!

Sofya'dan seslenen Nazım'ın

ıhlamur kokardı doğduğu şehri...

Kavak ağacının acısı düşer mi

Metin Altıok'un peşine...

küçücük ötücü kuşlar

nasıl şarkı söyleyebilir

kıvır kıvır ağaç dalları olmasa!     

Otlar, kuşlar, beyaz bulutlar

çınar altında otururdu Turgut Uyar...

Yıldızlar, mehtap ve boğaz

çamlar altında                   

gelip geçmiş Özdemir Asaf...      

yüreği yufka bir kelebek

nasıl yarasını sarabilir

oynarken dizini inciten çocuğu

günbatımını örten yeşil dallar olmasa!

Meşeyi bulutlara kanat çırparken seyret

ormanla                   

sarmaş dolaş olurdu Oktay Rıfat...

sene bilmem ne mevsim sonbahar

Bedri Rahmi zeytin ağacı, arkasında yâr!

Serinliğinde ne varsa ormanın

işte ben ona yandım

yavru kuşun ilk uçuş denemesinde

yana yana

kıvılcımlar indi kanadına

kül olur kimse bakmaz

ağacın karanlık yüzüne,

fotosentez, oksijenli soluma

kimin umrunda

sanayi zırhını kuşanmış homo/sapiens

işleri tıkırında!

Oysa insanlar eşittir cehennem ateşinde

Ormandaki ateş tuhaf değildir de ne?

Tanrım

tavşanları ve yağmuru koru!