Orman Çeşmesi

Sanma ki yalnızsın, göründüğün kadar.
Bu salkım söğüt , yalağındaki yosun ,
Uzak yoldan gelen garip yolcu;
İnan ki yalnız senin kadar.

Akşam serininde kuzularıyla yola düzülen çobanın;
Yüreği buruk kalır geçmezse buralardan,


Sen bir orman çeşmesi,
Kaç mahluk çıkar huzuruna kimbilir
Güneş karşıki dağları aşmadan.
Kendimden bilirim içim ferahlamaz ,
Buralardan geçerken içmezsem
Serin suyundan.

Kurak sarı yolların hancısı
Kaç sevdalı göçtü gitti buralardan,
En yanık aşıkların, en mahrem sırlarını,
Haberdar herkes, vakitli vakitsiz sana açtığından.


İnan ki orman çeşmesi
Bütün çocukluğumun en güzel geceleri
Dinlemekle geçti üstüne söylenen masallardan.
Hele bir de söyleyenleri
En az senin kadar görmüş geçirmiş
Anlatırken seni ağzından bal
Yüzünden nur damlayan...