Ormanların Tarihi

bir gece daha bitiyor
ömrümden...
işte bir gece daha
yitip gidiyor
kayıyor ellerimden...
dert ettiğimden değil
şekvacı olduğumdan değil
bir gece daha gidiyor sadece...
ömrümden...

söyleyecek büyük laflarım yok
hayata dair
nedir diye sorarsan beklediğin
söylemem, söyleyemem
yoktur beklediğim...

duru, berrak, şeffaf
sakin, sessiz, huzurlu
bir gece,
yitip gidiyor sadece...
ağlayamam, ağlamam ardından

kırık, yaşlı bir köknar ağacı
kayıyorsa toprağından
huzurla devriliyor yavaşça...
ayrılmıyor toprağından
ormanından...

ne ki, vakti geldiyse
eğer, ne ki?
ardından geleni var
karıştığı tabanından...
ki yüzyıllardır böyle devam eder
tarihi, ormanların dağların yamaçların
sırası geldiyse, sakince bırakıp kökünü
koparır damarından
sürüp alnını, serin, tatlı rüzgarlara
kül olup katılır
ve bakar aşağıdan
her geçen gün büyüyen
her geçen gün yeşeren
bir zamanlar dik durduğu
ormanına...

11.04.2012