Örselenmiş Hayatlara

Örselenerek geçtim bir çocukluk çağından 

Özgüveni yitik bir birey olmanın telaşındayım

Hiçbir kelimeye anlam yüklemeden 

Anlamsızca bakıyorum tabiata 

Sanırım yıkılması gereken çok duvar varda 

Bilmiyorum acaba kimdedir hata  

Kainat değil beni ötekileştiren 

Konuştuğum dil 

Okuduğum kitap 

Beni doğuran ana hele hiç değil 

Bin yıldır önyargı duvarının muhalif tarafındayım 

 Artan eksilen ne varsa 

Hepsinden bir parçayım 

Bir türlü bir toplama denk gelmeyen 

Halbuki kuşları da seviyorum çiçekleri de 

Doğaya karşı gamsız ve kadersiz değilim 

Ama bir şeyler hep önümde set gibi duruyor 

Bürokrasi ve ideoloji karmaşasında.

Bazen düşünmekte yetmiyor 

Konuşmanın yersiz olduğu kadar 

Herhangi bir sıfatın şemsiyesi altında 

Islanmadan yaşamak istiyorum 

Tebessüm ettiğim bütün çocuklardan özür dilerim 

Çünkü bir gülümsemeyle 

Farkındayım size de yetmiyorum.