Ortak

balkonuma güneş dokundu
gülüyor musun yine bana uzak bir geleceğe
ayrılık delisi bir baharda
hiçbir pencereyi gözlemiyor umut
yaza heveslenmeden beklememeyi öğrendim
sıradışı gelişini başkalarına...

noktalar kansız
çizgiler cansız
yorulmamak artık bu sonrasızlıkta
bilmekle eş
bilmek görmekle...

seni görsem
sana sen demem artık
sen ayrılığımdın
biteviye özlemektin kimliksiz sokakları
...
şimdi sensizliğim de yok
sen bir tek kendine sensin
ben sen hariç herkese senim
sen en tekil
ben en çoğul yalnız...
bitmeyecek tek ortaklığımız...