Ötesinde Ne Var ki Önümdeki Bu Karanlık Çıkmazın

Ötesinde ne var ki önümdeki bu karanlık çıkmazın
Lanet bir hayalin peşinden kaybolmuş umutların
Masal gibi büyülü gözleri olsa da neon ışıklarının
En sonunda seni de çekecek gece mavisi yalnızlığın
Kurtulmak isteyip yine kendini bulmak olacak işte bütün yaptığın

İsmini unuttuğun bir arkadaşını görürsün ya yolda bir gün
Çağırmak ister de yapamazsın, yürür gider senden habersiz
İstediğim birkaç parça umut hiç değil ucuz bir dua karşılığı
Nasıl olsa o da uçup gidecek ruhun kaldığında bedensiz

İstemem hiçbir zaman bütün dünyayı alsam da ellerime
Yalnızca çekip gitmek benim isteğim buradan sessizce
İnsanlara bırakırım bütün dualarımı okusunlar diye günlerce

Ben uzaklardan duyacak olsam da dinmeyecek gözyaşlarını
İstesem de bir şey yapamam ki bu insanlığın değişmeyecek yazgısı
Rapunzelin saçlarına tırmanmadığım için çekiyorum ben de bu acıyı

Nefret ile iyi geçinmen gerekince buluyorsun kendini morun içinde
En zoru bu, gözlerini kapayıp adım atmak gibi bir şey bilinmezliğe
Doğru olanı bulmaya çalışırken bağlamak ayaklarını zincirlerle
Etrafta alev gözlü canavarlar varken izleyen seni pencerelerde
Nefesleri kokuyor akıllarını çaldıkları insanların delilikleriyle