Ötme Garip Bülbül Ötme - 5

'Ne vakte dek bu acıklı sefalet,
Bu viranlık, bu inilti, bu kaygu?
Ne vakte dek bu uğursuz cehalet.
Bu taassup, bu görenek, bu uyku?
........................Mehmet Emin Yurdakul'

Anka kuşları gelip geçer Anadolu'nun üstünden,
Mim koyarlar Anka/Ra ?ya,
Ölgün görünürler,
Solgun görünürler,
Lakin aldanma onlara.

Bülbüller konar dallara,
Bazen ağlarlar,
Kuş dilindendir söylenceleri,
Ötüşlerini kimseler anlamaz,

Hele bir seher vakti gelsin,
Karışıp gider karanlıklar aydınlığa.

Kanatsız bir kuş gibiyim,
Kalmışım ben Kaf Dağı'nda
Ben bülbüle söylemişim,
Uçmasın Mervan bağında.

Açılır bizim gülümüz,sevişir bizim dilimiz;
Sırlarla dolu gönlümüz,ötme garip bulbül ötme.

Yücedir gönül dağımız,dosttadır gönül bağımız,
Ateşi yakar ahımız, ötme garip bulbül ötme.

Garibim dalda öterim,bülbülüm çile çekerim;
Yandıkça yanar tüterim, ötme garip bulbül ötme.

Azgınım azdan azarım,gezginim dalda gezerim,
Zalimden zülüm sezerim, ötme garip bulbül ötme.

Yola çıkan yolu alır,isteyen menzile varır;
Bu Dünya sana mı kalır, ötme garip bulbül ötme.

Akıbet zaman geçecek,her can gövdeden gidecek;
Ekini eken biçecek, ötme garip bulbül ötme...

Yaraılıyım dost elinden,taşlanırım can evimden;
Kim anlar ki bu halimden, ötme garip bulbül ötme.

Kuş olmadan bülbül müyüm,boynu vuruk sümbül müyüm,
Ker/belada Düldül müyüm, ötme garip bulbül ötme.
Adı geçen şaire en derin saygılarımla.