Otuz iki Yıl

güneyin doğusundan-batısına çıkan bir yol

bir mola vakti, durup geriye bakmaya

hesap yapmaya, hayal kurmaya..

otuziki yıl ne zor yaşanılırmış

ne kolay düşünülürmüş bir çırpıda!

tütünümün kökü hangi renk toprak sever

dumanı beni mi zehirler

yoksa beni mi temizler toprağın üstünden?

ne bilem ben..

zehirleniyormuyum, temizleniyor muyum

ne zormuş bilmek!

bir dilin bir çok lehçesi tutunmuş ağzımda

her görenin köyden teyzeoğluyum

bir yola basmış kara papucum

bir yola uzuyorum gölgesiz!

bir çınar görüyorum sonra

uzayan bir çınarın gökyüzüne uzanması

ne yüce bir emek

gölgesinde oturmak ve düşünmek otuziki yılı

ne zormuş bir çınarın gölgesinde ezilmek

sevmek, vazgeçmek..

hangi bulutlar beslemiş bu çınarı