Oydu(2) Adını Koydu...

Senin sevginle büyüdü bedenim
Sevişinle parladı gözlerim
Seninle buldum ben hayatın neşesini
Cesaretinle asıldım umut uçurumuna
Sıcaklığınla aldım ateş topunu avucuma
Senin için yazıyormuşum meğer her satırımı




Unutulur musun ?
Sevişin hala ruhuma sıcaklık verirken

Unutulur musun ?
Gülüşün yüzümü hala aydın kılarken

Unutulur musun ?
Kokun hapisken odama

Unutulur musun ?
Gözlerin gözlerime iz kalmışken

Unutulur musun ?




Senin gidişinle sustum
Gecelerce hançerledim zamanı
Gözyaşına dur diyemedi düşünceler
Seni arıyor gözlerim
Sesine hasret kaldı kulaklrım
Saçlarım mülteci ellerine

Gölgemden kaçıyorum yokluğunda
Ellerim soğuk duvarların yakasında
Siyahın içinde beyazı bulmaya çalışırken duvar diplerinde ağlıyorum

VE ;




Bilir misin ?
Acı artık omuzlarda değil
Yaşlar kirpik arkasında saklanmıyor
Düşlerin bahçesi yok
Mavi seninleymiş meğer !

Bilir misin ?
Ben seni çok özledim

Bilir misin ?
Ben senin kadar güçlü değilmişim

Bilir misin ?
Bilirsin çünkü sende özlersin...





'Oydu;
Adını koyamadı bu kez
Tanıdık değildi anlatmak istediği
Uzaklardan serpildi avuç içine
Gözlerine değmeden geldi geçti
Kullaklarına uğultu bırakmadan yok oluşa yol aldı
Ömrüyle vedalaştı'

Adı kondu ölüm !
Beyaz örtü ile serildi beden
Gözlere değdi geçti de
Yürekte bıraktı izini
Gidişlerin en gerçeğine tanık oldu yürek
Susuşların çığlığına saplandı sözler


Oydu;
Adını koydu ve gitti !