Öyle Yürümeliydik

Yalan
Kocaman yalandı
Yalandın sen
Yaşam denen serseri

Haramdı
Kasıklarındaki sevişmeler
Sahte çığlıklarla doğum

Kıçımıza ilk tekmeyi
Adsız ebeler vurdu
Ağladık

Ve
Ağlamak üzerine kurulu zıbınlar kuşandık
Gırtlağımıza kadar sıkılı

Oysa
Özgür olmalıydı
Avuçlarımız
Sıkabilmeliydi bebeler yumruklarını

Kırkı çıkmayan mahpuslara soktular
Bedenimiz dik olsun diye

Sonra eğdiler
Kamburlar eklediler
Sırtımıza kucak dolusu kara kitaplar

Umudu kopçalamalıydık oysa
Kara önlükler yerine, kolalı yakalara

Ve

Öyle yürümeliydik yarınlara...