Oysa Düşler

Geçmiş fırlıyor bakışımıza attığımız her sokak arasından
Göz kapaklarımızın zardan ince teninde
Zorlanmakta yükü ağırca bulutlar

Gönderirken selamını baş döndüren edasıyla
Hep orada
Hep o yerde durup açan manolya
Manolya sevinmekte belki
Kimbilir
Aslında
Bizi gördüğüne tekrar
Tekrar

O ve tüm ötekilerin,
Göklerin
Geçtik insanı azizim
Kediler ve köpekler
Eski yüzlü evler
Öyle düşündüklerine
Sevindiklerine dair
Umut dolu bir önsezi
Aramızda
Gidip geliyor aramızda
Kısa saçlı sevinmeler

Kahramandık şimdi
Ben
Manolya
Gülümsemek lazım
Fakat
Hüzünleniyoruz alel acele

Sarı kitapların unutulmuşluğunda kurutmuştuk anları
Değil mi önceden
Ve not düşmüştük hareketsiz tenlerine
Tarihimiz adına
Hep böyle kal
Kalmalısın
Konuşmuştuk ya içten

Gidene fayda etmez
Fayda etmez kalana
Saf olur
Sararmış kitap aralarında bekletilen kederler
Uzun
Doygun
Katran
Bitmez o güzler gibi uzun
Süzülürüz yüreğinden
Ve
Düşerdik biz gibi yüzümüze
Bilmeden

Geçmeli
Gitmeli artık bu eskilerden
Eskimişlikten
Anlamıştık
Daha
Daha önce
Metaforumuz bu
Eskiye aitliğimizden var ettik yenileri
Ne cüretti bu güne değen

Oysa düşler

Düşler düşer gözlerimizden
Gözlerimiz düşerken düşlerden

Ve ayrılır fotoğrafın renginden
Düşe sardığımız eskili kederi bitmiş günler

Keder
Leylim keder