Oysa Seni Seviyorum Demek

gündüzün güne bulandığı öyle bir anda
çıkmıştın karşıma
ne zamandır böyle bir an yaşamamıştım
yanımdan geçen arabaları bile farketmiyordum
hangi pişmalığı eski bir portmantoya astığımı bile
sadece seni hatırlıyordum
ufak ufak aşk kelimerini yanyana getirdiğimde
neyin var diyorlar yürürken kaldırım üstünde tanıyıp tanımadığım tüm insanlar
sendeliyormuyum diye düşünüyorum
lodos çarparken en zayıf anıma
çok da emin değilim
hep aynı soruyu sormaktan korkuyordum
herhalde aşık oluyordum demeyi
ama sormama fırsat vermeden hayatımın içinde
titretiyor yürüdüğümde gölgelerimi
içime işliyordu sanki bütün şehrin soğuğu
sen olmayınca yanımda
biliyorum belki de bunlar
senin duymak istediğin sözler değildi
ben kocaman bir adam
ve sen bir külkedisi değildin bu hayatda
o kadar basit ki düşüncelerim
karmaşaların içinde kalmakdan değil de
basit yanlarımın acizliğinden korkuyordun bu hayatda
bu sevginin literatürde karşılığı olsa bile
sende olmadığını görünce
ne kadar sevsemde pişman oluyordum
tutamadığım gözyaşlarımın arasına
misafir olmanı beklemıyorum ansızın
ne de şaşırtmanı ummadığım bir anda yüreğimi
sen hayatın kırmızı tarafında
ben de mavi tarafında olsak bile
belki bir dövüş değil ama
seni kazanma kavgası kalıyor sadece içimde
bir kalemin diline ihtiyaç duyuyorum şu an
kelimeleri yutkunurken kaçamak cevablarımda
oysa seni seviyorum demek
zamansız bir yaşlanmanın ekseninde
yalan da olsa söylenebilirdi
''seni seviyorum'' diyememek
duygularımın üstünü bir gece gibi örtsede
seni örtemedi hala içimde
ne kadar kalacağını bilmiyorum ama
bir sigara dumanı gibi göçebilirsin gökyüzüne yine