Oysa Siz

Pusulanın ibresini kırıp
Göç ederken
Yükleyip beni sırtıma
Taş misali

Uzunca bir düş ertesi
Terlerken alnımdan
Gözlerime
Tuz

Vurup ince teline sazın
Şarkının son satırını,
Sensizliği geçiriyorum içimden

Karanlık mabedin köşesine bağdaş kuruyor hayal
Mum misali

Adaklarıma üflüyorum
Yetim çaputların ardına ilişip

Mistik öykü oluyor
Adım

Usulca
Kulaktan kulağa itilen

Yanık bir hikâyenin
Esas oğlanı

Eski bir eşyanın ardına düşüp
Mezatlarda yok olan


Araf'taymış meğer
Peygamber ışığı

Asası
Karanlık ele tutuşturulan

Biz zannettik
Sizi

Oysa siz...