Oyun Bitti

yalnızlığımı giyindim sonra
en bakir halindeyken su,
günü giyindim...

güneşi soyunurken dinledim rüzgârın şarkısını
menekşeleri suladım sonra
gözlerim morunuza takılı kaldı gözbebeklerimde sallandırdım zaman oyuncağını

dilsizdim
yoktu tanrım
ben !
En çok sana inandım....

yokoluş düşlerini rafa yerleştirdim sonra
ütülü çamaşırların yanına
bir kahve içtim sıcak!
ellerin uzandı,ellerim boyunca

kimseyi sevememiştim
seni de sevmeyecektim !
zamanın tik takları arasında boşaldı zemberek...
oyun bitti !

Soğudu kahve!
Ellerin ellerim boyunca soğudu

yitik bir nehre sevdalanmıştım !
Onu hatırladım sonra
Su yeşilinde yavru balıklar
kıyısında salkım söğütlerin sallanışını hatırladım !

Zaman durmuyordu !
Ölmüyordu zaman !
Hatıra fotoğraflardaki kendimi tanıyamadım !

Parkamı biri asmıştı oraya
Gölgemin yerinde bir boşluk duruyordu
Savaşmak zordu !
Sevişmek meşakkatli !
Duruyorduk....
Öylece duruyor !
Ateş etsindi birileri...
Belki o zaman yeşerirdi içimde kuruyan ağaç
Ağacın gözleriyle bakabilirdim dünyaya !
Kirazlarım olurdu benim de kimbilir
Bahar dalıma konduğunda !

Hiçbir gün tamamlanamıyordu ben’e !
Hiçbir tanrı dinlemiyordu yalancı şarkımı !
Sevda sözlerinin t/uzak olduğunu sonradan öğrendim !
Ben ve kendim ve sen ve biz !
dediklerimiz
yanılsamalardan düşüyordu....düşler vardı....içi boşluk !
ölmeye ramak ninniler doğuruyordu iç sesimizin annesi
Söylemeye dilim varmıyordu gerçeği !

Yoktuk biz ! Yok çiçeği...
burnumuzda tüten anı fotoğraflardaydı suretlerimiz
ki biz !
Daha fazlası değildik
Ne siyah,ne beyazken düşlerimiz !
Biz yoksesiydik beşiklerin düşündeki ninni
....
gözlerinizde uykusadığınız, kutsadığınız !
Yoksaydığınız !...
Masaldık belki de
Hiç kimse hatırlamayacak bizi
Unutulacaktık öylesine...

26 Aralık 2016