Oyun Ve Gökkuşağı

keder geliyor ellerime
şarkılar dilsiz
geceden midir kalbime üflenen bu içlenme
ayak ucuma yatmış gölgem
hangi ninniyi duydu da
açık sarı hüznüme uzandı
oysa çocuksuzdu masallar
şirin şirin
ölü çocuklar baharsız
sırtları terleseydi ya sadece oyundan

gece boyunca gitsem gitsem
yo(ğ)rulsam
var mıdır öfkenin toplanmadığı bir gök altı
kalbim ağıtlara aşina ama
çocukları öldüren bu tarihe bir tekme atabilseydim
güneşi geri sarıp
çocukların kahkahasını renklendiren
istediğim değişikleri yapabilseydim ya





nilgünün sessizliği var
gecenin yörüngesinde lacivert dolanır
uçamayan
gagasız
ıslak güvercin
ütopya ailesinden nilgün
işte burası bildiğin hiçlik
bayat kokuyor toprak
yine hiç çiçek açmayacak
karanlık bir susuşta zamanın ibresi
ölüm geliyor çocukların gülüşüyle çarpılarak

silahlara boynu bükük bakan nilgün
ısırma gözyaşlarını
soluğu düğümlenmiş bulutlarında
birazdan gökkuşağının göğüsleri değecek toprağa...