Oyunun Son Perdesi

Karnının doymayacağı yerde,
Açlığını belli etme derdi;
Şair olmayan babam...

Anlamayacaklar ise
Anlatmayacaksın;
Herkesin simsiyah gördüğü,
Pespembe görünen gökyüzünü...

Yorma kendini.
Engebeli ve uzun yolunu,
Şuursuzca yorumlayanlar yorulsun...

Hayat denilen romanın,
İkinci sayfasının,
Son paragrafında
Sana yer ayıranların kahkahaları,
Sönük gösterse de sitemlerini;
Ağlaya ağlaya oyna,
Sana sunulan oyunun son perdesini...

Son dediğin anda can bulan,
Gençliğinle övün...
Gelecek güzel günleri düşün...

Yolma saçlarındaki ak tecrübeleri,
Son perdeyi şaşkınlıkla izleyen herkes görsün,
El birliğiyle oluşturdukları eserini...