Öz

gerçek bir uyanış seni bana tattıran
güneşi görmek ve sana benzetmek
tavan aralarından sızan mutluluk gibi
haykırmak gibi sonsuza gülerek
güle güle koşturmak saçlarının arkasından
baştan aşağı terlemek, ellerini tutmak
kıpkırmızı kalmak dokunduğunda,
dünya buymuş sanmak ve hiç bitmesin demek

geceler boyunca el açışlar seni bana getiren
gelince yaprakları sevdirmen
kırmadan ama hiçbirini çatırdatmadan, bilirim korkarsın
aşkı büyüten çocuk ellerin var senin
çocuk kadar dokunmaya çekinirim kalbine
bilirim yanarım nar sobaların yakmadığı kadar

varımı yoğumu kalbimi gülüşlerimi alıp
bir yerlere saklamam seni bana getiren
burdayım ve sana yapıldım, sana yalnızca
beni sev diye burdayım, gizlerim de yok
ballarım da yok acıyım belki de
ama uyandığım da kendimim işte
sen sevdiğinde günaydın dediğinde

sen işte, kitaplarda buluşup yeşili seyretmek
boyalı kuşun seni anlatması
değirmenleri döndürmek ve madenler çıkarmak
kafa tutmak sömürüye
ve seni severek gitmek cennete

sen işte, şarkılarda buluşup hayaller kurmak
kim demiş olmaz diye bağırmak
kurtuluşa uzanmak ve kapıları kırmak
savunmasız çıkmak hiç tereddüde düşmeden
ve seni giderken de sevebilmek gelirken de
hiç yokken de.