Öz Geçmişim

yapamazsın ların settlerinden
bir tek göz yaşlarım geçti

içimde oluşan ezikliği
bir tek kalbim söyledi

yapay gülüşler aydınlattı hep
gözbebeklerimdeki ışığı

bir gün bitecek leri
unuttu geleceğim

isyan bayrağı
boğazıma düğümlendiği an
anladım

bu şehir artık
beni istemiyor

ve ben istenmedim yerde
yapamadımlarımla
bir başıma kalmış
son ışğımı kaybetmekteyim

ne bir el var uzanan
ne de gücüm var haykıracak

son çare ölüm olmamalı
çünkü yalan dünya
her şeye rağmen
dönüp dururken

neden ben
dönmeyi bırakayım