Özgecan

yüreğim büyü anne ve ben de büyüm
kalbim kırılgan bir serçe oldu kırılıyor
ilk adımlarımı atıyorum sokaklar sessiz
insanlar ipi kopmuş pervasız ve acımasız

söylesene anne dünya neden bu kadar
oysa bu kadarla mı sınırlıydı dahası yok mu?
benim gördüğüm göreceğim bunlar mıydı
onca güzellikler için de vicdana sığmayan mıydı?

sabahlar geceler aynı değil ürkütücü oldu anne
yüreğim toprakla birleşti ne o sıcak ne ben
sen ağlarken mutlu ola bilir mi onlar ve onlar gibileri
adım atmaz yürüyemem kanatlarım kırıldı uçamam

ağlama annem sorulur hesabı verilecek hesap kalmaz
suçlu çeker suçunu senin de yüzün tekrar güler annem
kavuşur elim senin eline tutar bırakmaz sen üzülme
elbet Rabbim geceden sonra sabahı getirir güneşi getirir. ..
ÖZGECAN

cana ağır olan, gidişe haysiyetsizce uğurlayanlara
baharın da olanı kış günün de matem tutturana
eceli zordan imkansıza çeviren, kimsenin ahı kimse de kalmaz
insan şiddetine, insan katiline, insan tecavüzüne hayır
Rabbim azze ve celledir...