Özgür Olmak Kolay mı

Burnunu uzatmış bulutların arasından eğreti güneş!

Serin esiyor meltem.

Al yeşil bezenmiş, bahçede beyaz, pembe, mor çiçekli ağaçlar.

Kırmızı, beyaz, mavi, sarı çiçekler, yem yeşil otlar...

Vızıldayıp geçiyor böcekler, sinekler, arılar.

Kaldırdım elimi göğün tavanına değmeğe, ayak parmak uçlarımda yükselerek!

Sarmal bulutlar ip yumağı olmuş, ulanmışlar birbirlerine parçalı, kümeli.

İmrendim, nazlı dalgalanan uçurtmaya özendim.

Açtım ellerimi hey hey!

Özgürlük ne güzel şey…

Evin balkonunda olsa da / yazık!

Çekiliyorum aşağıya ayak uçlarımdan.

Hangi ülkedesin, neredesin, özgürlük neyine!?.

Kolay mı özgür olmak!?

Bahar bu, dedim kendi kendime sıcak günlerin muştucusu.

Sararır, güneşin ağarmış donu; kavurur, yakar; aydınlatır ortalığı yaz gelince…

Uyanır kurt, kuş kış uykusundan; insanlara inat, insanlar uyuşur, gözleri kamaşır! .

Bakamaz güneşe sarışınlar, gölge isterler!

Gölge eden olmasa, bir bakabilse sarışınlar güneşe!

Daha yaza çok var.

Ya özgürlük, yalnızca evin balkonunda mı olmalı?

Uyanınca Güneş’ in Yeleleri, tüm ufku saracaktır elleri!

Bir bakabilse sarışınlar güneşe, Sarı Saçlı Mavi Gözlü Dev’ i görecekler!..