Özgürlüğe Tutsaklık

Ağırca doğruldu Bin yıllık bir iskeletti Tozlanmış aklını silkeleyip Işığın sızdığı gözlerini kıparak Baktı ellerindeki yazgıya Git gel on saatlik bir gündü Bir gün onun için bir yıl Bir yıl on yıldı Saymak bile önemsiz Zaman donmuş Geçit törenlerindeki monoton bir selamla Her gün aynı intizamla geçiyordu.

Doğruldu derin derin İçinde biriken küflü bir havayı soludu. Çok açtı, susuzdu Çorak gönlünde Ne bir pınar Bir damla kimseden iz yok Yokluk dolmuş tüm kalbine Öylesine sıkılır ki içi Dar geliyordu artık koskoca dünya

Kendini derin bir hayale attı Çok hırçın dallar üzerinde yol aldı Kah öldü, kah dirildi Dünya bir çok zaman bir çok yer gördü Fakat bu tutsaklık bir türlü bitmiyor Kendine kilit üstüne kilit vuruyordu.

Bir ses geldi Neden bilinmez Yalındı Yarıydı Tamamlayandı Bir yanıydı Eksik olan Aradığı Kaç zaman kaybolduğu Kendini bulduğu Bir şeydi Aşk işte böyle bir şey.

ahh be kadın anlasana özgürlük dediğin kendine tutsaklıktır biraz da...

ne kadar güzel ve doğru söylemişsin

tebrikler..

Yalnızlık... Aşk... Tutsaklık... Özgürlük... Bağlantıları, felsefi olarak çok güzel dile getirilmiş.

Kutluyorum.

Namık Kemal Hürriyet (özgürlük) kasidesinin son beytinde " Ah ne efsunkar imişsin ey didarı hürriyet/esir-i aşkın olduk gerçi kurtulduk esaretten" (ne büyüleyiciymişsin ey özgürlük/ aşkının tutsağı olduk ama tutsaklıktan da kurtlduk) demişti. Özgürlüğün belirgin bir tanımı olduğu gibi kişilerin bakış açısına göre de değişebilen bir kavram olduğunu görüyüruz. Yalnızlık, tek başına olmak olarak düşünülmüş şiirde. Bu da onun başka bir kavramı. Güzel bir dille sunulduğundan bir başka tat alıyor özgürlük,tebrikler.

Aşk ve tutsaklık arasındaki ilişki bu kadar güzel anlatılır.Yüreğinize sağlık.Sevgiler.😙😙😙😙😙👍