Özlem

Özledim hep sizi
Gurbetin müdârâsına aldanmadan bekledim sıla bezmini
Bir gün yanınızda oldum
Ertesi gün evde yoktum
Belki yoldaydım yine hüzne giden
Belki de tam ortasındaydım kederin
Gözüm gerçek dünyanın gerçek yüzüne açılalıberi
Ki az da olsa erken açıldı bu gâfilin gözleri
Her an, her dakika özlüyorum sizleri
Başım girdiğinde bir belanın tam içine
Kapandığında tüm kapılar birer birer yüzüme
Ve kuruduğunda gözlerim
Kalmadığında akıtacak bir katre
Çaresizliği yudum yudum damarlarımda hissettiğimde
Yolların hep çetinleri çıktığında önüme
Kısacası ümidin son zerresi tükendiğinde
Ve dar sokakların çıkmazına girdiğim yerde
Muktedir bir babam var önüm sıra yol açan
Müşfik bir anam var ardımı kollayan
Melek gibi bir Karadut'um var sağımda uçan
Ve aslan gibi bir Sarıkurt'um var sol yanımda koşan
Manevî varlığınızı hiç unutmadım, unutamam
Lâkin devam edecek bu müfrez hayatım
Çünkü omuzlarıma ağır bir yük aldım
Değişen hiçbir şey olmayacak yani
Ben yine gurbette bir yerlere nasbedileceğim
Ve ömrüm boyunca hep sizi özleyeceğim
Yani özledim, özlüyorum, özleyeceğim...

Sözlük:
müdârâ: dost gibi görünme, yüze gülme
bezm: muhabbet, eğlence
muktedir: kudretli, kadir
müşfik: şefkatli
müfrez: bütünden ayrılmış
nasbedilmek: tâyin edilmek, görevlendirilmek