Özlem

Şimdi gözlerim boş bir kağıda bakıyor
Kalemim kararsız titrek bir halde
Yine bir ayrılık şiiri yazıyor
Kalbimde dinmez bir acı
Yüreğimde kan
İçimde feryat
Gelmedin hala gözler sana ağlıyor

Yarım kalan şiirlerim gibisin artık
Onlarıda senin gibi tamamlayamadım
Gittin gideli kalemimde ayrılık
Sol yanımda dinmeyen bir acım var

Sen şimdi kimbilir kimin kollarında
Kimbilir hangi rüyalarda
Hangi düşlerdesin
Bak bana ben hala
Beni bıraktığın yerdeyim
Hala boynum bükük
Seni bekliyorum

/bak bu şiirimde yarım kaldı
bu şiiride bitiremedim seni bitiremediğim gibi
bilmiyorum nasıl olacak ama
seni nasıl sevdimse
seni o şekildede unutacağım
belki ağlayacağım
belki hiç konuşmayacağım
ama başaracağım/

Mahkum ettiğin bu yanlızlık zindanından elbet birgün çıkacağım