Özlem

şehri sevmiştim yaşadın diye bu mavilikte
unutamadığın havayı teneffüs ediyorum şimdi
lakin...Neyi sorsan seninle güzeldi sensiz vermiyor tat
ellerim boş dönüyor hergün içimde sensizliği büyüterek
şakımıyor sensiz kuşlar bile ve
uykularıma giriyor hayalin dizlerime uzanmış halin
leylam oldun ne gecem ne gündüzüm de rahatım
elimi uzatsam tutacağım sanki
bedenin ruhun gezinmekte
şehrin hangi sahiline insem
orada bulacakmış gibi
deniz ve yosun kokusu gelmiyor demiştin
kırılmış dal gibi oldum
denize bağırdım çağırdım
seni çok seviyordum
ve bu şehri
hani...ayaklarımız değecekti suya
martılar gelecekti sesimize
ve şarkılar okuyacaktın üstü açık arabada.
üzerinde maviden renklerle,
sarılıp tek beden sahilde gezecek
parmaklarımız kenetli hiç kopmayacaktık
sevda tepesinde gelincik, papatya toplayacak
ve bir ağaç şahit olacaktı sevişmelerimize
kuşlar sevinçle cıvıldaşıp
uzakta deniz durup bize bakacak
ve mutluluğumuz şehre sığmayacaktı ..


20.10.2012