Özlem

Elem denen kubbeyi aldım sırtıma
geçtim bu duran hayattan
Her kapı da durup dinle beni diye yalvardım
Kaygılandım da ağladım kapıları açan yüzünden
Sarmalandım da hapsoldum duymayan kulaklarından
Esrar denen tozu yuttum
Bilmedim de öleceğim bu arayıştan
Söz günahsa ne olur bir söz söyle de
öyle cehennem olsun,
al beni yanına oturt, kokunu duyayım.

Gözlerim ovaladım kan çanağı
Süzdüm, suretin canlandı
Çizdim, resim desem değil, dokundum
Var oldum sandım yönüm sana
bu toprakta duruyorum suyun için
ıslattım kendimi, çiçek desem değil,
kuru bir bekleyiş özüme gelen
özlemime kavuşsam,
siyah gözlerine atsan beni
yeşeririm belki ağlamanda.

Açlık kusuruyla doğmuşum,
Dilendim olmadı el açtım yolun ne diye
Yiyeyim bir dilimde elinden aşk sanayım
Rüya etmek acizlik değil,
elimi daldırmışım ateşe
düşürmüşüm sana bir kere kalbimi
yansın mı, bırak kül olsun,
küllerimde ince kumlara karışsın
üfürülsün bir daha bedenime
ben yine seni seveyim
yine seni arayayım.

Al beni, gör
Gündüzüm karanlık
dilim lal, gece yok.