Özlem

bir yaprak,
bir gamzeye sebepse.
pınarın sesi, yağmurun tanesi
sanki onun nefesiyse.
ağladıkça gökyüzü
herşeye hail,
açtıkça güneş fehametle
sana yansıyorsa her daim.
kulakların çınlıyor
geceleri uyuyamıyor
terledikçe bedeninden
buram buram onu kokluyorsan.
her sabah kahvaltısında,
boş duran bardak
bir boksör yumruğu gibi geliyorsa.
vapurun sesi,
çaycının efesi,
araba freni
seni bir an bile durdurmuyorsa.
ve sen tüm olanları
hafi bir yalnızlık hali diye
isimlendiriyorsan.
sen hiç yalnız kalmamışsın!

16 temmuz 2009