Özlemim

her ölü günün diyetini yıldızlar öder demiştin ya
ışığı boğan zalim bulutlar
içimi dolduran ayrılığın hükmü olabilir mi,
gözlerimin bunca yaşına sebep..

ey gündüzden kalan kara bulutlar
usulca dokunun ruhumun aykırı zamanına
ki dinlensin başucunda avaz avaz gecikmeler


üzerimden geçen kaç karanlığı gece diye sayarlar
oysa hala olduğum yerin başındayım

ne dersin tutuklu kaldığım özlemim
en saf kalan duygum
yüreğimin yorgun yontusu
içimdeki solgun sarı
yıldızların çobanını bilir misin?

ötendeyim silkeliyor sensizi sessizlik
değişen yalnız mevsimler

bizler değil
aynanın arkasında ki yüzlerdeki gölgeler;

Kendimden bile kaçacak kadar...
payıma düşen vâveyla
sonsuz temaşalar içindeki gönül
şikayetin nedir,
sen özlem çekmeyi oyun mu sandın?
sabret zaman gelir bu anda biter.
hangisine nazar yüklesem
ne kadar sabrederim hiç bilemiyorum


özledim ,özledim,özledim



gelsem de binlerce kez dünyaya
kaderin şifresine inat duadayım
inzivamdan kefaretimi ödeyecek
saygın parlak yıldızlar
söylesene
şimdi neredeler


özledim ,özledim,özledim


kapı tokmağını
asansör boşluğunu
ben gibi gözüken aynayı
geceleri sarılıp yattığım yorganı
her gün basıp geçtiğim yerdeki paspası bile özledim

özledim ki

şiirler hecesiz
şiirler bensiz