Özlemin Çığlığı
Selamını almıştım arifeydi içim
Hani bilirsin
Sevinçlerin öncesiydin düşlerimde
Gökten oluk oluk ter
Ve düşüncemden kan damlıyorken bile
Adını unutmadım
Yere yığılmış burkalı ananın
dizlerinden taşıyordu ahlar
Nasıl yağmasın,
savaşları atıp o engin mavilikler
Ve nasıl esmesin rüzgarlar
Koltuklarında
barışı sırtlanmışken.
Filistin gibisin,
şimdi geçtiğin her yer talan
Düşünceme dayanmış
bekliyor zaman
İçim sızlıyor hem de çok
Barışı ne zaman mezun etsek
Sınıfta kalıyor insani adımlar
Havai fişeklerle bombalar arasındayım
Düşüncemi vuruyor can evim bana tuzak
Dünyayı sarmalayan dikenli teller gibiyim
Bir ülkeden başka bir ülkeye geçmek deyince
Yanardağların ortasında tank tüfek sesiyim
Bir bayram arifesinde kördüğüm
Allah' ım sevginin dilencisiyim
Neyse ki arifeleri kınaya boyayan
Güzel bir çocukluğum var
Cebimde gazoz kapaklarım
Avcuma sabitleyip kınayı taşırmamalıyım
Dünya yuvarlak malum
Bir masada halloluyor işler güçler
Sevincimi saklıyorum
Uzat avcunu dünya
Sevinmek hakkı artık senin
Oluk oluk kan düşüncem
Ve gökyüzü terli
Yağdı yağacak
Bu defa
gözyaşlarımı ötelemiyorum
Aksın da gitsin
Acının bedeli
Buyursun gelsin
Allah'ım
Çok özledim
Belki de hepimiz sevginin dilencisiyiz. Tebrikler. Yüreğinize sağlık.
Ah ne içimsin şiir.
Bütün bayramlarımı bekleyen o kına lekesi, kanayan bir duaydı sanki.
İyi bayramlar diliyorum Şulecim. Sevgi ve dua ile..