Özlemiyorum Derken Seviyorum Diyebilmek

Senle gittiğim yerlerde, rahatça dolaşıyorum.
Kafamı kaldırıp gökyüzüne bakabiliyorum.
Güneşin sıcaklığını, maviyi, yeşili.
Yağmur bulutları çökmüyor gözlerime, titremiyor bedenim.
Bir kuytu aramıyorum, çırpınan kalbimi dindirmeye.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

Fener maçlarında aramıyor gözlerim.
Galip geldiğimizde, gelmiyor aklıma sevinçlerin.
Yenildiğimizde üzüldüğünü düşünüp, kahrolmuyorum.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

En olmadık yerlerde düşlemiyorum.
Bir duvarın dibinde durup,
Ardında sen varsın diye, kurmuyorum kafamda.
Güvercinleri beslemiyorum,
Onlara yem verirken, yalvar yakar yanmıyorum.
Hadi burada olduğumu söyleyin diye.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

Köprüde balık tutarken, dalmıyor uzaklara gözlerim.
Dostum iyi misin diye seslenmiyor, oltamdaki balığı çekenler.
Artık kendim topluyorum oltamı.
Bir an sensin diye koşmuyorum, tanımadığım insanların peşinden.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

Senden bir şey söylesinler diye, tarotlar açtırmıyorum.
Kahvenin telvelerinde aramıyorum seni.
İlk senin burcunu okumuyorum.
Acaba telefonum mu bozuk diye, kendimi aramıyorum.
Kullandığın parfümü sıkmıyorum yastığa, sensin diye sarılmıyorum.
Artık sen gibi kokmuyorum sabahları.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

Geç de dalmıyorum uykulara, sıçrayıp uyanmıyorum ansızın.
Düğüm olmuyor aldığım nefes boğazımda.
Seni aramıyorum yanımda, gecenin en koyu tonunda.
Islanmış yastığımı ters çevirmiyorum.
Oturup mesajlar yazmıyorum.
Düşmüyorum sokaklara, gecenin bir vakti.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

En bildik yerlerde kaybolmuyorum.
Başka bir yere giderken,
Köprüden önce son çıkışı kaçırmıyorum.
Sana mı çıkmıştım, yoksa bir yere mi gidiyordum.
Düşünmüyorum bunları.
Bir şarjör boşaltmıyorum.
Öldürmüyorum, zamanı pencerelerinde.
Rüyalarımda görmüyorum perimi.
Boş duvarlara çizmiyorum.
Artık şiir de yazmıyorum.
Ben özlemiyorum ki artık seni...

Yapmıyorum desem de yapıyorum
Seni çok özlüyorum PERİM nerdesin