Özleyiveriyorsun

gecenin bir yerinde
dağlardan inen sis gibi örtüyor üstünü
özlem bulutları

bir sızı duyuyorsun yüreğinde
uyanıyorsun

çareyi çarşafta arıyorsun
olmuyor
daha çok acıtıyor tenini

yastığına sarılıyorsun
ama o sana sarılamıyor
boşlukta kalıyorsun

rüyalarda arıyorsun
bir yüz
bir bakış
bir gülüş
gözlerin daha çok yanıyor

gecenin en olmadık yerinde
özleyiveriyorsun

zaman geçmek bilmiyor
güneşi bekliyorsun

ilk ışıklarıyla
yavaş yavaş çekilmeye başlıyor
üstünü kaplayan o yoğun sis

geriye

bumburuşuk bir çarşaf
yere atılmış yastık
ve
üç, beş çiy tanesi kalıyor
gözlerinde.