Özlü/yorum

ilk kez görmüştüm seni öyle
çıplaklığından utanmadan
kaygısız bir gülüşle
yatıyordun sereserpe

öyle masum
savunmasız...

-ne ödev
ne görev
ne yarın tasası
ne toplum baskısı...-

elalem ne der çizgilerinden arınmış
hepsini suratıma asmış
gidiyordun meçhule

sağanak hüzündü akan gözlerimden
soğuk tenine çarpıp süzülen...
sana mı
bana mı döküldüğünü bilemeden

işte o an/ birden
tokat gibi indi yüzüme gerçek
anladım ki /özgür olmak için sahiden
illa ki ölmek gerek...


o günden sonra ben
endişelerimi yoluyorum tel tel
dünle köprüleri atmıştım zaten
çok evvel

artık/ unutuyorum bildiklerimi
öğrenmiyorum da yenilerini
yüzerek hayatı tenimden
zorluyorum en dibimi...


hasılı anne
sen gittiğinden beri
bulmak için gerçeğimi
ölmeden önce
öldürüyorum ben'i