Özümde Nidadır İsmin

yekpare bir hüznün

kat izlerini ütülüyor ömrüm

kırış kırış olan yerleri

nasıl çirkin görünüyorsa gözüme

feveran duygular yapışır kirpiklerime

buruş buruş olmuş bir acının içinde

ağlarım....

ve ben

kimsesiz bir iklimin

miskin rüzgarlarının arasından

sessizce geçerim kalbinden..

sesin

tek sesidir lal olmuş yüreğimin

ömür uzun

dans ederken parmak uçlarımda

yorulur bedenim

bitap düştüğüm zamanlarda

gözlerinde dinlendiririm

yorgun düşlerimi 

gamzelerine bandırırım aç kalan ruhumu

gülüşünle doyarım

özümde nidadır ismin

ve ben her gece sana göçerim

başı dik inatçı cümleler kurarım belki

çoğu kez de kırarım seni

incinirsin bilirim

bağışla beni sevgili

güveni kırılmış bir çocukluğun

sert sözleri

nasıl?

yumuşatılır bilemem ki

sandık arasına sıkıştırılmış

naftalin kokulu düşlerin

gerçek hayata adım atarken ki

koku izinin kayboluşundandır

belkide bu patavatsız hallerim

bu yüzdendir sana soğukluğum

bu yüzdendir seni itelemem

bu yüzdendir suskunluğum

sessizliğim

bu yüzdendir sevdama tüy dikip

karşısına oturup ağlayışım

tebessümlerimi gençliğimin

yaralı kalbine astım ben

yalnızlığın ellerinde geçip gidiyor ömrüm

benden sana yar olmaz

Bekleme...