Palyaço

PALYAÇO

Bak palyaço hayat annenin karnından çıktıgın gibi değilmiş,
Ters düzmüş yollar insanlar,
Bak palyaço hayat sandığın gibi değilmiş,
Zehirliymiş çiçekler,ağaçlar,

Toz pembe gözlükleri çıkarma zamanı geldi,
Ters düz gitmekten sıkıldım,
Ağlarken anlıyorum,

Ben bir kuklayım ordan oraya çekiştiriliyorum,
Sürükleniyorum etrafta,
Dolanıyorum baş ucunda,
Farkında bile değilsin,

Oysa ki farklıydı düşüncelerim hayallerim,
Büyüdükçe anlıyor insan,
Ben senin kuklanım sende benim palyaçom,

Sonradan anlıyor insan aşkı hayatı,
Büyüdükçe anlıyor korkuyu cezayı,
Yaş ilerledikçe anlıyor kötülükleri,

Yalnızlığı,sessizliği,korkuyu taşıyorum sırtımda,
İnmeksizin taşıyorum,
Ağır ama olsun hayatın gerçekleri bu,
Canım acıyor olmuyor taşıyamıyorum gerçekleri,
Düşüyorum, düşe kalka yürümeye çalışıyorum,
Olmuyor birbirine karışıyor, gittikçe batıyorum,

Bak palyaço hayat böyle işte,
Sımsıkı sarıl kime istersen yinede düşersin yüz üstü,
Değmezmiş bu yalanlara,acılara
Hayatımı zehir etmeme,

Kandırma kendini palyaço,
Sen git insanları güldür,ama beni güldüremedin,
Böylesi en güzeli belki de,
Tepe taklak düşmek,hayatı ters yaşamak,

Yoruldum artık,kan ağlıyor gözlerim,
Bitsin artık,aşklar savaşlar,
Gitsin hepsi cehennemin dibine,

Bir köşeye çekilsem,
Kimse görmese beni duymasa,
Yağmurlarda saklansam,
Belki bulamazlar beni , kayıp olurum,
Ters düz gitsem cennete,yaşananları unutarak,
Çıkar artık maskeni palyaço,
Çıkar toz pembe gözlüklerini,
Hayat böyle işte,sil gözyaşlarını,

Ağlama palyaço,
Masken düşer,
Ağlama palyaço
Göz yaşların biter,
Ağlama palyaço,
Makyajın akar.