Palyaço

yüreğiyle teyelledi tüm mavi düşlerini
özene bezene...
dedim ben
nesli tükendi kerem'in dedim kaç kere

dinlemedi

giydirdi zorla
öyle dardı ki adama
yırtıldı boydan boya
vazgeçmedi
kırmızı ekledi bolca

çıplaktı
adam üşümesine aldırmadı
ben'im örtülerime de sarınmadı
her denemede yırtılanı
artan hüznüyle yamadı

hep kırmızı...

adam mı büyüyordu
elbisemi küçülüyordu/ anlayamadı

ben anladım
olmayınca olmuyordu
...

son gün mahzundu
'yok bre yok n'etsek olmuyor' diyordu
elindeki yamalı düşlerine...


üşüdüğünden mi bilmem
bu kez kendi giydi üzerine

yaşlı gözlerine inat
koca bir gülüş çizdi yüzüne
avcundaki kırıklarla kanatarak

her gelişinde
biraz daha küçülen ayaklarına
pabuçları da bol geliyordu zaten

sonunda / bu aşktaki sıfatını anlayarak
kahkaha attı birden
ve
yalpalayarak gitti içimden...