Panorama

Duyuyorum!
Sessizliğinde çığlıklar büyüyor duvarların
Ağır gri asuman
Ne vakit düşse gözleri bulutların
Riya bürür kirpiklerinizi
Elleri kesik sadakaların...


Önce setler çektiler özümüze
Pembe patikalı tuvallerde
Yönümüz güneşe aşinayken
Ters yüz ettiler gölgelerimizi
Gölgeler ki
Asi bir perde gibi
Zifiri...


Aynalarda sahte yüzlerin yansıması
Yılışık tebessümleriniz
Bertaraf edilmiş ar kasırgası
Oysa
Sorgusu kabarık nefesimizdeki anın
Yoksul mevsimlerde soldurduk baharlarımızı
Hesabını unuttuk yaşam denen imtihanın...


Güya okyanustu bir yanımız
Mavilere açılan öylesi berrak
Bulanık sularda yitirdik benliğimizi
Zamanı kemiren kum saatlerimizde
Aldattık korkularımızı
Ağır aksak ilerliyor akreple yelkovan
Ve çölleşiyor içimizdeki düşlerimiz...


Kütahya