Papatya

Hasretim, 

Uzaktaki sevgiliye 

Papatya. 

O yok diye, 

Ben varım sanki. 

Benim olmayacağını bile bile, 

Seviyorum onu 

Papatya. 

Zaman geçmek bilmiyor, 

Güneş bana inat, 

Tebessümle yüzüme vuruyor. 

Yâr'ı beklemek çok zor, 

Biliyor musun papatya ?

Bükme boynunu ne olursun? 

Bir tek sen dinliyorsun beni. 

Gökteki ay yok artık, 

 Kutup yıldızı parlamıyor , 

Bir dilek tutmak istesem, 

Yıldızlar kaymıyor , 

Papatya. 

Sanki deprem vurmuş beni. 

Sarsıldım , çok pis sarsıldım 

Ama yıkılmak istemiyorum, 

Anla beni papatya. 

Kızıyorsun değil mi? 

Yapraklarını yolduğum için. 

Ama sende bir defa 

"Seviyor " demiyorsun ki !

Bak yine tükendi yaprakların , 

Ve yine "Sevmiyor " dedin 

Be papatya . 

Şimdi belki o da oturmuş,

Ağaçların altında, 

Beni ya da 

Olmayan sevgiliyi düşünüyordur, 

Bilemem. 

Ama gönül bu papatya. 

Sen gönlünle sevdiğini, 

Aklınla unutabilir misin? 

"Hayır " değil mi ? 

Biliyorum papatya, 

Biliyorum. 

Belki şu an o 

Yazdıklarımı okuyordur, 

Belkide okumuyordur . 

Şu Mardin semalarındaki 

Uçurtmayı görüyor musun? 

İşte o bir umut ışığı, 

Papatya. 

Bak güneş batmaya başladı. 

Senin yaprakların, 

Yavaş yavaş tükeniyor. 

"Seviyor , sevmiyor, seviyor..."

O Kutup yıldızı değil mi? 

Neden ağlıyorsun papatya? 

"Seviyor , sevmiyor ve seviyor !"

Ciddi misin? 

Dur gitme!  

Söyleyeceğim son bir şey var :

Olur da yeşerirsen bir gün, 

Beni hatırla. 

"Sen de beni" 

Seni unutmak mümkün mü 

Be papatya?