Papatya Çiçeği ( Nazan )

Sen mahallenin en güzeli
Ben mahallenin kabadayı erkeği
Sen saçına takardın papatya çiçeği
Ben omzuma atardım çeketi

Elli adım öteden yayılırdı kokun
İçime çekerdim bütün havayı
Her dafasında kesişirdi yolumuz
Erim erim erirdi bu kabadayı

Hep içim burkulurdu seni gördüğümde
Farkımız çoktu aramızda,farkındaydım
Sen tahsilli, okumuş idealleri olan biriydin
Ya ben, boş gezenin boş kalfasıydım

Geceleri pavyonlara korumalık yapardım
Ne yosmalar iş atardı da, dönüp bakmazdım
Papatya çiçekli sevdamdın sen benim
Seni bir an bile aklımdan çıkaramazdım

Sabaha karşı dönerdim eve, yarı sarhoş
Her defasında anacığım,utan derdi boyundan posundan
Nazan derdim ana, ana Nazan
Derdi, önce adam ol adam, sonra sevdalan

Ah ah, bilmezdi içimde kopan fırtınaları
Kaç mahallede adını bağırmışımdır gece yarıları
Sonu olmayan bir sevdanın peşinden gidiyordum
Alıştırmıştım kendime seni severek yaşamayı

Aşkın önünde duramıyor insan, kabadayıda olsa
Öyle bişey ki o, süt dökmüş kediye dönüyorsun
Yakarsın, yıkarsın ortalığı biri gelip tiske vursa
Aşk vurduğunda susuyorsun

Biz uzaktan severiz ama yürekten severiz
Biz aşkı sevgilinin gözlerinde yaşarız
Git dediğinde çekip gitmesinide biliriz
Gömeriz sevdaları göz yaşlarımıza
Akıtmayız yaşları içimizden ağlarız

27 Ocak 2001