Papatya Falı

Sevgilim,
sen şimdi bir papatyanın yaprağından
gülümsüyorsun bana
koparılmış narin bir gövdeden
neyzenin başpâreye üflediği içli bir soluk gibi
tuvale damlayan muhteriz renkler gibi
yaprak yaprak
düşüyorsun aklıma.

Aşk cezbesine kapılmış parmaklarım
varlığınla yokluğunu çekiyor
saydım,
imamesiyle tam on iki yaprak
sevmekle sevmemek arasında
kararsız
bir o kadar da suskun
düşüyor birer birer
Seviyor
Sevmiyor

Aşk kurt misali sarınca,
kururmuş bedenler
aşklandım
kurumamak için ümitle seni kopardım bağından
Sevgilim,
sense şimdi bir papatyanın gövdesinden
hayali sevdalara karışıyorsun
aldırmadan.

Düşen her bir yaprak
dualarıma inat
sevmiyorumla biterken
görmüyor musun?
Ben değil
Şimdi Sen sararıyorsun...