Papatya Katliamı

Avuçlarında tutmayınca,
Senin için kopardığım çiçeklerin,
Dalıyla beraber kalbi de kırıldı aslında..

Kalbim gibi..
Kan, revan bir hâl aldı.
Yapraklarını teker teker yoldu rüzgarlar,
Sonra "Sevmiyor" diye,
Birbirinden çok uzak mesafelere,
Ayrı ayrı yerlere savurdular..
Paramparça,
Kuru bir hüzünle,
Sesizce kanadı hepsi
Kendi köşelerinde..

Bir daha koparmadım bende çicekleri,
Fal bakmamak için,
Yapraklarla beraber kopmamak için hayattan..

Papatya katliamına gerek yok,
Sevmiyorsa sevmiyordur nasılsa..