Papatyalı Kız

Isfahan yollarında inmiştik sanki bir kervandan
Yıkık bir camiye sığınıp sarılımıştık birbirimize
Bin yıllık mezar taşları bile aydınlanıp o an
Duaya durmuştu bize ve büyüyen sevgimize

Uzundu yolumuz, geçerken Enzer-i Rum'dan
Bir türkü söyledi ozan, bakakalıp ardından
Yüzyıllarca unutmayayım seni diye sazından
Dedi nakarat ile bir Karakız geçti buradan

Bir şirin köyde durduk, hayran olup toprağına taşına
Gülüşünle açıldı tüm kapılar, kılıçlar girdi kınına
Köydekiler sustular değiller ki, böyle bir güzelliğe aşina
Kadınlar bile Maaşallah ile papatyadan tac koydular başına

Dediler ki, nedir adın ey kara kız bağışlar mısın?
Dedim ki Meryem'dir o kızıdır, peri padişahının
Söylemez adını ben bilirim bir tek, sakın
Sakın sormayın ona o bir tek bana yakın

Ben onu uçan kuştan esen yelden sakınırım
Yüreğim yanar ama o yangını bastırırırm
Hem o kadar yakın hem herkesten uzağım
Çünkü,
Emanetidir bana önce Hakkın sonra babasının